Σε άρθρο του στο Spiegel με τίτλο «Υπάρχει λόγος να υποφέρουν οι Έλληνες;», ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν ασκεί δριμεία κριτική στον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν στη Γερμανία πολιτικοί αλλά και μέσα ενημέρωσης στην προκήρυξη των πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα. «Ποιος κυβερνά σε μια δημοκρατία;», αναρωτιέται ο δημοσιογράφος. «Ο λαός ή το κεφάλαιο; Απλό το ερώτημα, θα έλεγε κανείς. Γιατί αυτό που διαφοροποιεί τη δημοκρατία από τη δικτατορία είναι οι εκλογές. Η Δύση είναι περήφανη γι΄ αυτό. Εκτός κι αν υπάρχει απειλή ο λαός να ψηφίσει αριστερό κόμμα. Τότε το δημόσιο δελτίο ειδήσεων της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης Tagesthemen εξοργίζεται με τη δημοκρατία των Ελλήνων (σσ. και σχολιάζει): ‘Και πάλι θέλουν να ψηφίσουν!΄. Η δε Bild γράφει: «Η Άγκελα Μέρκελ δεν θα πρέπει να το δεχτεί αυτό’, αλλά να καταστήσει σαφές στους Έλληνες ‘τι περιμένει δικαίως η Γερμανία από μια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση’. Προφανώς πρέπει να έχεις χρήματα για τη δημοκρατία. Και οι Έλληνες είναι χρεοκοπημένοι. Θα έπρεπε λοιπόν να αφήσουν τις εκλογές. Μα τι θράσος!», γράφει σκωπτικά ο Γ. Άουγκσταϊν.
Αντιθέτως, όπως τονίζει ο γνωστός γερμανός δημοσιογράφος, «η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει αχτίδα ελπίδας για τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει λάβει έναν αυταρχικό χαρακτήρα».
«Ο Τσίπρας δεν είναι παρανοϊκός»
Εκτενείς είναι οι αναφορές του στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, σημειώνοντας ότι «δεν πρόκειται για κάποιον παρανοϊκό». Δεν θέλει να βγει από την ΕΕ, ούτε θέτει εν αμφιβόλω το ευρώ. Θέλει όμως να σπάσει το βίαιο δόγμα της λιτότητας το οποίο επέβαλαν Ευρώπη και ΔΝΤ στη χώρα του. Θέλει να αυξήσει τους φόρους, να εισαγάγει κατώτατο μισθό, να δώσει κουπόνια φαγητού στους φτωχούς και να παράσχει δωρεάν υγειονομική περίθαλψη στους ανέργους. Αυτή είναι η Ευρώπη. Από τις απαιτήσεις του ξεχωρίζει απλώς μία: το κούρεμα του χρέους. Είναι όντως επαναστατικό, αλλά αναγκαίο. Η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από τα χρέη της. Η αποπληρωμή τους δεν είναι δυνατή».
Όπως σημειώνει ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν, ο ίδιος δεν διαφωνεί με τη λογική των περικοπών, «όποιος όμως κάνει περικοπές σε περιόδους κρίσης, έχει τελειώσει. Υπήρξαν προειδοποιήσεις. Εντούτοις η Άγκελα Μέρκελ και οι ιδεολόγοι στην καγκελαρία δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι μπορεί να μιλάμε για προϋπολογισμούς κρατών, ωστόσο αυτοί δεν μπορούν να εξυγιανθούν στη βάση υπολογισμών της σουηβής νοικοκυράς».
Η Μέρκελ δεν έχει όραμα
«(…) Γιατί αφήνουν τους Έλληνες να υποφέρουν; Ως τιμωρία για τις αμαρτίες του παρελθόντος; Για να φοβηθούν άλλες χώρες με μεγάλα χρέη; Για να μπορεί η Άγκελα Μέρκελ να λέει στους ψηφοφόρους της ότι δεν υπάρχουν γερμανικά χρήματα για τεμπέληδες νοτιοευρωπαίους;».
Σύμφωνα με τον Γιάκομπ Άουγκσταϊν, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι «από την αρχή της ευρωκρίσης η Μέρκελ ακολουθεί μια σουρεαλιστική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία, θέλουμε να διατηρήσουμε την νομισματική ένωση, γιατί οι εξαγωγές μας επωφελούνται από αυτή και επειδή φοβόμαστε τις πολιτικές συνέπειες της κατάρρευσης. Ωστόσο δεν θέλουμε να υλοποιήσουμε τη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του κοινού νομίσματος, που είναι η πολιτική ένωση».
«Η έλλειψη οραμάτων της Μέρκελ, η οποία στην γερμανική εσωτερική πολιτική εκλαμβάνεται ως προτέρημα -τόσο μίζερη είναι η γερμανική εσωτερική πολιτική- οδηγεί την Ευρώπη στην καταστροφή. Από κοινού με τον γάλλο πρόεδρο, ο Χέλμουτ Κολ θα είχε προτείνει προ πολλού ένα 10ετές σχέδιο για τη δημοσιονομική ένωση».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν είναι εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Der Freitag ενώ έχει εργαστεί στο παρελθόν για την Süddeutsche Zeitung και την Zeit.
Κώστας Συμεωνίδης
Αντιθέτως, όπως τονίζει ο γνωστός γερμανός δημοσιογράφος, «η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει αχτίδα ελπίδας για τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει λάβει έναν αυταρχικό χαρακτήρα».
«Ο Τσίπρας δεν είναι παρανοϊκός»
Εκτενείς είναι οι αναφορές του στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, σημειώνοντας ότι «δεν πρόκειται για κάποιον παρανοϊκό». Δεν θέλει να βγει από την ΕΕ, ούτε θέτει εν αμφιβόλω το ευρώ. Θέλει όμως να σπάσει το βίαιο δόγμα της λιτότητας το οποίο επέβαλαν Ευρώπη και ΔΝΤ στη χώρα του. Θέλει να αυξήσει τους φόρους, να εισαγάγει κατώτατο μισθό, να δώσει κουπόνια φαγητού στους φτωχούς και να παράσχει δωρεάν υγειονομική περίθαλψη στους ανέργους. Αυτή είναι η Ευρώπη. Από τις απαιτήσεις του ξεχωρίζει απλώς μία: το κούρεμα του χρέους. Είναι όντως επαναστατικό, αλλά αναγκαίο. Η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από τα χρέη της. Η αποπληρωμή τους δεν είναι δυνατή».
Όπως σημειώνει ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν, ο ίδιος δεν διαφωνεί με τη λογική των περικοπών, «όποιος όμως κάνει περικοπές σε περιόδους κρίσης, έχει τελειώσει. Υπήρξαν προειδοποιήσεις. Εντούτοις η Άγκελα Μέρκελ και οι ιδεολόγοι στην καγκελαρία δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι μπορεί να μιλάμε για προϋπολογισμούς κρατών, ωστόσο αυτοί δεν μπορούν να εξυγιανθούν στη βάση υπολογισμών της σουηβής νοικοκυράς».
Η Μέρκελ δεν έχει όραμα
«(…) Γιατί αφήνουν τους Έλληνες να υποφέρουν; Ως τιμωρία για τις αμαρτίες του παρελθόντος; Για να φοβηθούν άλλες χώρες με μεγάλα χρέη; Για να μπορεί η Άγκελα Μέρκελ να λέει στους ψηφοφόρους της ότι δεν υπάρχουν γερμανικά χρήματα για τεμπέληδες νοτιοευρωπαίους;».
Σύμφωνα με τον Γιάκομπ Άουγκσταϊν, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι «από την αρχή της ευρωκρίσης η Μέρκελ ακολουθεί μια σουρεαλιστική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία, θέλουμε να διατηρήσουμε την νομισματική ένωση, γιατί οι εξαγωγές μας επωφελούνται από αυτή και επειδή φοβόμαστε τις πολιτικές συνέπειες της κατάρρευσης. Ωστόσο δεν θέλουμε να υλοποιήσουμε τη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του κοινού νομίσματος, που είναι η πολιτική ένωση».
«Η έλλειψη οραμάτων της Μέρκελ, η οποία στην γερμανική εσωτερική πολιτική εκλαμβάνεται ως προτέρημα -τόσο μίζερη είναι η γερμανική εσωτερική πολιτική- οδηγεί την Ευρώπη στην καταστροφή. Από κοινού με τον γάλλο πρόεδρο, ο Χέλμουτ Κολ θα είχε προτείνει προ πολλού ένα 10ετές σχέδιο για τη δημοσιονομική ένωση».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν είναι εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Der Freitag ενώ έχει εργαστεί στο παρελθόν για την Süddeutsche Zeitung και την Zeit.
Κώστας Συμεωνίδης