Στο βιβλίο γίνεται μία αυτοβιογραφική αναφορά του Κουσουμβρή για τις σχέσεις του με την ΧΑ, η οποία ξεκινά το 1990, διανύει μία περίοδο 12 περίπου ετών που ταγμένος με στρατιωτική πειθαρχεία στη νεοναζιστική οργάνωση συμμετείχε σε όλες τις "μεγάλες" στιγμές της (μακεδονικό, βορειοηπειρώτικο, σερβοβοσνιακός πόλεμος, Ίμια κλπ.) και φτάνει στην υπόθεση του Περίανδρου (Αν. Ανδρουτσόπουλος) και φυσικά στις δικές του περιπέτειες με την δικαιοσύνη που τον αναγκάζουν να αναθεωρήσει τις απόψεις του για το ποιόν του Αρχηγού και εν γένει της οργάνωσης.Πισώπλατα καρφώματα, ρουφιανιλίκια και εσωτερικές εκκαθαρίσεις. Μέσα από ένα πλήθος στοιχείων από το εσωτερικό της οργάνωσης αποκαλύπτει τη σχέση του Μιχαλολιάκου - του αδιαμφισβήτητου Αρχηγού - με την αστυνομία, τις μυστικές υπηρεσίες και μεγάλα κόμματα της εποχής από τα τέλη της δεκαετίας του '70 (μετά την πρώτη σύλληψή του για βομβιστικές επιθέσεις), καθώς και για το ρόλο της ΧΑ ως παρακρατική χείρα βοηθείας.
Το βιβλίο είναι γραμμένο από έναν απογοητευμένο πρώην χρυσαυγίτη και ως τέτοιο πρέπει να διαβαστεί. Με έντονο κριτικό βλέμμα και με σφιγμένο το στομάχι για την αηδία που δημιουργεί η διείσδυση στα έσω της νεοναζιστικής φιδοφωλιάς.
