Ο Γ. Τερτσέτης, μαζί με τον Αν. Πολυζωίδη, ήταν οι ηρωικοί δικαστές που
αρνήθηκαν το 1834 να υπογράψουν την καταδίκη του Θ. Κολοκοτρώνη και του
Δ. Πλαπούτα, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις του τότε καθεστώτος. Εξαιτίας αυτής τους της άρνησης παραπέμφθηκαν εν συνεχεία σε δίκη από το καθεστώς.Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΤΣΕΤΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
«Ποιος είσαι εσύ ώ επίτροπε που ήρθες στη χώρα μας να μας δικάσεις; Είσαι αλλόεθνος. Και για να είσαι αλλόεθνος δεν μπορεί να είσαι δίκαιος. Δεν μπορείς να δικάσεις Έλληνες. Ξέρεις να λες Ελλάδα στα ελληνικά, μα τίποτε δε νοιώθεις απ’ ό,τι σπουδαίο, μεγάλο και αιώνιο κρύβει τούτη η λέξη στα σπλάγχνα της.
Κατάλαβες τη θέση του εισαγγελέα σε ελληνικό δικαστήριο αλλά δεν έχεις θέση στην ελληνική δικαιοσύνη Επίτροπε. Είσαι εκτός φύσει και θέσει. Θέλεις να δικάσεις Έλληνες με τον πατριωτισμό του Εγγλέζου. Ο εθνισμός μας, ώ επίτροπε, είναι θεμελιωμένος στα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων Ελλήνων που θυσιάστηκαν εις τον αγώνα. Θα ήταν κατάρα Θεού αν εμείς την ημέρα εκείνη της δίκης το ξεχνούσαμε αυτό»
ΠΗΓΗ: xryshaygh.com
Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΕΡΤΣΕΤΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ … Ο ΙΔΙΟΣ!
«Δεν είμαι από την Σπάρτη, δεν είμαι Αθηναίος, πατρίδα μου έχω όλην την Ελλάδα• τοιουτοτρόπως εκφράζεται ο γενναίος Πλούταρχος, είναι σχεδόν δύο χιλιάδες έτη, εις ένα των συγγραμμάτων του• ημείς γεννημένοι εις πλέον ευτυχισμένην εποχήν, δηλαδή όταν η θρησκεία και η φιλοσοφία εφώτισαν, εκήρυξαν, εσφράγισαν το δόγμα της αγάπης και της ισότητος, δυνάμεθα να εκφρασθούμε με φρόνημα ακόμη υψηλότερον από το φρόνημα του παλαιού ανδρός, δυνάμεθα να ειπούμε ότι ημείς δεν είμεθα ούτε από την Ελλάδα, ούτε από την Ιταλία, ούτε από την Γερμανία, ούτε από την Αγγλία, πατρίδα έχομεν το ανθρώπινο γένος• όση γη περιαγκαλιάζει ο εύμορφος αιθέρας είναι αγαπητή μας πατρίδα.
Αν αυτοί οι στοχασμοί δεν αρέσουν εις τον Επίτροπον, ολίγον φρονώ, φθάνει μου που αρέσουν εις τούτους τους Δικαστάς, εις τούτο το Ελληνικόν Ακροατήριον. Αυτό το προοίμιον όμως αξιόλογα ταιριάζει εις την απολογίαν μας, επειδή, εάν εμείς εγκαλούμεθα από τον Επίτροπον, εάν αυτός μας φοβερίζει φυλακισμόν, το αίτιον είναι η σφοδρή μας λατρεία προς την Δικαιοσύνην, εις καιρούς τους οποίους κάλλιστα γνωρίζετε• και η δικαιοσύνη είναι προνόμιον, είναι ιδιοκτησία της ανθρωπότητος και αρμόζει λοιπόν να αναφέρωμεν ημείς σήμερον, ως εις βοήθειάν μας, το όνομα του ανθρωπίνου γένους, αφού δι’ αυτό αγωνίσθημεν.»
ΠΗΓΕΣ: parliament.gr , sarantoskargakos.gr
